Ağaçkakan: 9 Mayıs 2025 ''Gölge'' Albüm Lansman Konseri

Son albümü “Gölge”nin lansmanı için 9 Mayıs akşamı Salon İKSV’de izleyicilerine unutulmaz bir deneyim yaşatan Ağaçkakan konserinden bahsedeceğim.

Benim için “A Naşkvit” albümüyle dikkatimi çekmeye başlamış sonrasında “Kendiliğinden” ve “Geceye” albümüyle müziğine olan saygım ve beğenim kat kat artmıştı.

Fotoğraf: Özgür Elver

Geceye albümü tek bir şarkı bile atlamadan dinlenenlerden. Yugoslav Faulü ile açılan şarkısıyla dinleyenleri dünya halinin içine alıyor. Ağaçkakan’ın derdini söze ve müziğine yansıtmaktaki ustalığının en belirgin olduğu albümü Geceye’den sonra bizleri nelerin beklediği konusunda meraklıydım. Gölge albümü bu ustalığın aynı seviyede sürdüğünün göstergesi gibi.

Daha önce herhangi bir canlı performansını izlemeyenlerin Hakan Tamar’ın sunduğu Mod Sessions programındaki Ağaçkakan bölümünü izlemesini tavsiye ederim. 9 Mayıs akşamı da sahnede bambaşka bir seviyeye çıkan şarkılarıyla ve o şarkılara soluksuz eşlik eden izleyicileriyle Salon’u etkisi altına aldı.

Fotoğraf: Özgür Elver

Ağaçkakan 25 şarkılık bir setlist ile sahnedeydi. Yaklaşık 15. şarkıda 5 dakikalık bir ara vermek istediğini söylediğinde izleyiciler arasından da “evet abi yorulduk” diyenler oldu. Hep birlikte ara verildi, hep birlikte sahneye dönüldü. Konser boyunca süren bu kolektif ruh ağaçkakan’ın müziğinin çevresine sardığı herkesi etki alanına aldığının göstergesi gibiydi.

Açılışı Lüzumsuz ile yaptı. Sanırım 25 şarkılık bir setlistten sonra kimse mutsuz ayrılmamıştır diye düşünüyorum. Dinlediklerimizden bazıları şöyleydi; Gidince Görücez, geliyor Ekinoks, ki, Ziyanı Yok, Münkir, sayanora, Zülfikar ile Harakiri, sabrettim, Kesin Şamatayı, Değil Mesele, aklımda berbat bir fikir var, Hallelujah.

Konser akışını son albümü Gölge'den başlayıp sonra diğer şarkılarına geçerek bölmek yerine iç içe geçirmişti. Aslında tüm hikayeler buraya, bize ve içimize ait olunca böyle bir ayrım olmaması da akşamın bütünlüğüne yakıştı. Gölge albümü de diğer albümleri gibi şarkıların sözlerini tekrar tekrar dinleyip saklı olan kitap alıntılarını bularak, başka kaçırdığım nelere selam yolluyor acaba diye düşünüp dinleyerek geçti. Bana sanki bir evin odalarında çekmece karıştırıp kendine yeni oyunlar arayan çocuklar gibi hissettirdiği için bile Ağaçkakan dinlemek her zaman keyif verecek.

Fotoğraf: Özgür Elver

Konser gününe dönecek olursak sahnede kendisine eşlik eden tüm müzisyenlere kişisel parantezimi davul için açıyorum ama hepsine ayrı bir teşekkür ve saygılarımı sunmak isterim. Her şey tamamlanmış gibi hissettiriyorsa bunun en önemli unsurları şahane bir müzisyen ekibidir demek abartılı olmasa gerek. İsimlerini anmadan geçmeyelim. Çağrı Özer (elektro gitar), Cem Konuk (bas gitar), Yağız Nevzat İpek (davul)

Bir sonraki konseri için gün saymakta haklı olduğumuz, kendi dilimizde dinleyebildiğimiz için memnuniyetle ayrıldığımız bir konser kolay bulunmuyor. Bu yazının kapanış cümlelerini ağaçkakan’a bırakalım;

“ne hikmetse her şey bana rağmen, benim sayemde, benim yüzümden”

-        Ağaçkakan / aklımda berbat bir fikir var

Selin